Isern Berrebom 

Vor über 100 Johr hät er ihn g’setzt
Ur- Grossi Otto, des war nit letz
Zum Moschte, Schnapse, au für d’Imme
Es moss halt Alles zämet stimme

Im Mai stoht er im wiisse Bluuscht
Wie gmoolet, s’ isch für ihn koe Kuuscht
Im Fenschterrahme i de Morgesunn
Rueft er iis zue, lupf s` Fiddle, kummm !

Stoh’sch unter sinem Blüetemeer
Dismet er dir zue: „ Los mol, und heer”
Bienli summet, brummlet fescht
Der Hunig gihtemol de Bescht

Vor zwei- drei Johr noch grossem Schnee
Au dä so wiiss und wunderschee
Koe Blüetli meh, koe Immesumme
De uhrig Bomm isch nimm aakumme

Knorrig, gädrig, me isch ganz babb
D’Äscht und d’Rinde kaiet rab
Amose, Würm und Käferli
Amsle, Specht und Schwälbeli

Des mächtig G’äscht vum Holzgeweih
Isch Aasitz für de Häehliweih
E Hoemt hond so vill im Knorre
Drum lond mir au koe Sägi sorre

Duube, Krappe, Elschtere
Die däet mer schwer vergelschtere
E Gwusel isch im aalte Grüscht
Umhaue, des wär werkli wiescht

So lang der Bomm de Tierli dient
Hät er de Dank und d’Ehr verdient
De Grossi het bestimmt e Freid
So lang er stoht und nit umkeit