Äschemittwoch

von Gottfried Schafbuch

Grau und näblig schliift de Morge
us em Fasnethas in Dag.
Iisig ischt’s, e bissig Lüftli
pfifet ibers ‘s Schtudehaag.

A de Bämmli dont no pfladdre
ganzi Bändel grell Bapiir
und en Wearchschnauz samt de Nase
geitschet dert, a sell’re Tir.

I de Ohre heerscht all schuusre,
Narremarsch und Hanselgschell.
Duescht mit Gwalt dech ummidrille;
‘s kunnt en Walzer uff de Schtell

Magscht dech wehre no so selli
geget ‘s Fasnetgjugs und Gschroa.
Bringscht’s nitt loos, du muescht es heere,
siehscht dezue no ‘s närrisch Doa

Endli duet de Schloof mol kumme.
Droome duet es dier reacht glii,
daß du uhni Hemb und Hose
sei-ischt bi de Fasnet gsii.

D’Litt schtond doo, dont uff dech dite;
lachet, daß du näckig bischt.
‘s gilt en Ruck; jetz bischt verwachet,
freischt dech, daß ‘s verloge ischt.

Niini schleet jetz d’ Uhr im Schtübli,
d’ Fasnet ischt verbei des Johr.
…. Äsche schtreut mer grad dim Gretli
i de Kerch uff’s Gruselhoor.